KADINLAR

KADINLAR

Yoktan var eyleyen Allah, Âdem babamızı yarattı

Cennette yaşayan Âdem nimetler içinde rahattı

Tek başına yaşarken hep, üzüntüyle öylece yattı

Uyandı Havva’yı gördü, yaşamda mutluluğu tattı

Resul Muhammed Mustafa, kadının hakkını savundu

Kızlar canlı gömülürken, gözyaşını toprağa sundu

Hira’dan Kâbe’ye bakıp, Rahman’a yalvarıp avundu

Kızlar, hanımlar, anneler, Hak dini İslam’la korundu

Evlenen gelin ve damat, gerçek saadetle tanışır

Adam yorgun düşse dahi, kadın ondan fazla çalışır

İhtiyaç duyduğu anda eşine yardıma yarışır

Gençlikte ve yaşlılıkta, gecesi gündüze karışır

Evin geçimi ondadır, meşakkatle ayakta tutar

Ufak tefek tatsızlığı sanki duymamış gibi yutar

Doğacak neslin kalesi, çocuklar anneye minnettar

Evlat ayrımı yapana, ilim sahibi versin ihtar

Eşin, kızın, kız kardeşin, Mevla’nın kutsal emaneti

Onlar emsalsiz hazine, zalimler yapar ihaneti

Derdinden kan bile kussa der; içtim kızılcık şerbeti

Rahmandan yardım isteyin, ömrünüz değil ki eğreti

Ocakta pişirir aşı, herkesin karnını doyurur

Ailesi mutlu ise kadının gönlündeki sürur

Yaratan Rabbe şükredip, kalbi neşe içinde durur

Kimseye muhtaç değilse, hayatındaki kutlu gurur

Analar cennet kapısı, ziyan görmez kimse elinden

Sözleri baldan ziyade, ilaç damlar şifa dilinden

Kadın iki dünya gül’ü, mesulüz saçının telinden

Onlar emsalsiz mücevher, koruyalım zulmün yelinden

Kadınlara el kaldıran cezanı nasıl çekeceksin?

Yarın hesap vereceğiz mahkemede ne diyeceksin?

Hele canını yakmışsan ağır bedel ödeyeceksin

Sonsuz yurdun cehennemde yana yana eriyeceksin.