Büyükler hep derdi ya; “Nerede o eski Günler, Bayramlar, Ramazanlar...”
Şimdi daha iyi anlar oldum, cidden nerede o eski Ramazanlar?
Diğer İslam coğrafyalarını pek bilmem ama bizim ülkemizde bir başkadır Ramazan. Diğer aylara göre daha başka yaşanır, yemekler daha özenle yapılır sofralar zenginleşir, ibadetler daha tutkulu yapılır.
Sahur vakti sokaktan geçen davulcular, Camii minarelerin de yanan kandiller, iftar vakti ezan ile birlikte patlatılan toplar, iftar saatin de sokakta yürürken her evden gelen tabak kaşık sesleri ve tabi ki de Ramazan'ın vazgeçilmezi olan Ramazan Pidesi kuyruğunda, o mis gibi pide kokusunu içine çeke çeke beklemeler...
Hepsi farklı duygular yaşatır insana...
Fakat bu anlattığım güzellikleri yavaş yavaş kaybeder olduk. Ramazan davulcuları o güzel manilerini okumaz, insanların oruca ve oruç tutana saygısı azalır, pandemiden dolayı toplu şekilde bol muhabbetli iftar sofralarında buluşamaz olduk.
Bu anlattıklarımın hepsi Bayramlar için de geçerli. Arefe günü ailecek toplanır büyüklerimizin mezarlarını ziyaret ederdik. Gece ise sabah giyeceğimiz elbiseleri hazırlar heyecandan uyku uyuyamazdık. Fakat son 2 yıldır o heyecan yerini yavaş yavaş yitirir oldu.
Tek dileğim bu Ramazan da sevdiklerimizle bol muhabbetli iftar sofralarında buluşabilmek ve sabahına heyecanla uyandığımız Bayram'ı doya doya hissedebilmek.
Kısacası “Nerede o eski Bayramlar” diye andığımız Bayramı yaşayabilmek.
Kalın Sağlıcakla..