Eskiler mi güzeldi? Eskiden mi güzeldik?
Ne güzel insanlar geçti,her şeyin azını huzurunu,sevincini,üzüntüsünü yaşayan,kıymet bilen insanlar.
Bir konuyu araştırırken güzel bir fotoğraf gördüm,sıcak bir aile ortamı,insanlar bir arada,yere oturmuşlar ortada bir yer sofrası,hep beraber kaşık sallıyorlar,güle oynaya.
Sonra birden bire geçmişte bire bir yaşadığım anılar geldi aklıma; Hep beraber yemek yenilen yerler yer sofraları(Tabla) aile içinde küçük olanlar,düğün ve mevlitlerde büyük yer sofralarının etrafına oturulup yemek yenilen “Tabla”lar.
Yaşamın ta kendisi üstünde insanın ağzını sulandıran,anam babam usulü yemekler.
Bir varmış bir yokmuş diye başlamak geliyor içimden,geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer derler.
Büyük anneler,büyükbabalar ,dedeler,nineler,halalar,amcalar çocuklar torunlar,kısaca cümbür cemaat birlikte yaşamanın,bir arada olmanın tadı lezzeti;
Sofra,tek başına yemek yenilen yer değildi.Sofra her yönüyle ailenin bir araya geldiği,birliğin ,dirliğin neşenin sembolüydü.Özellikle aile büyüklerine saygı duyulması gereken bir sofra adabı vardı.
“O sofraya birlikte oturulursa bir anlamı olurdu.En önemlisi,sofrada tüm aile bireylerinin bir arada olmasıydı.Sofra adabının bir kuralıda buydu.
Sofrada yemek yerken aile büyüklerimiz,”katık” edin diye uyarırlardı.Sofrada katık,ekmekdi. Ekmek olmadan sofra kurulmuş sayılmazdı.
Herkes eskilerin güzelliğinden bahseder ama adetleri,gelenekleri yaşatan yok.Nerede o eski bayramlar deriz,bayramları yaşamayı yaşatmayı aklımızdan bile geçirmeyiz.
O kültürü devam ettirmeyiz ama özlem duyarız.
Öğleye kadar uyu ana baba evine komşu evine gider gibi usulen ziyaret ya da tatil fırsatı çıktı diye şehir dışına çıkmalar.Birlikten beraberlikten bahset ama ailede ki birliği bile sağlayama.
En büyük zenginliğin aile birliği olduğunu çabuk unuttuk, geleneklerimizi kültür değerlerimizi yok ettik,yozlaştırdık.
Unuttuğumuz aile kavramı,sadelik,huzur ve mutluluk yenilen yemeklerin,giydiğimiz giysilerin kullandığımız arabaların ve telefonların kalitesinde değil birlikte beraberlikte dayanışma içersinde sevgi ve saygı ile paylaşma duygusunda.
Lakin bunları algılamakta güçlük çekiyoruz geç anlıyoruz.Eski yaşantılarımızda birbirimize karşı saygımız sevgimiz vardı.
Hele hep beraber oturup yer sofralarında yenilen yemeklerin tadı.Ortaya konan tencereye hep birlikte kaşık sallamanın lezzeti. Tahta kaşıklarla yemek.
Şimdi bunları söylediğimiz zaman o devirler geçti deniliyor.
Ancak günümüzde kentleşme, sanayileşmenin etkisi altında aile yapısında ve yaşam tarzında önemli değişiklikler meydana gelmiştir.
Bu değişikliklerin sonucunda sofralar ortadan kalktı.
Yemekler yine aynı kaşıklar değişti,yer sofralarının yerini masalar aldı,ortaya konulup kaşık sallanan tencere yerine herkesin önüne tabak konuldu ,aileler küçüldü ama sanki o lezzet o tat yok gibi, birlikte bir arada olmanın tadı.
İşte bu kültür değerlerimizi kendimiz ortadan kaldırıp sonradan özlemini çekiyoruz gibi geliyor bana.
Geçmişteki yaşanmışlıkları unutmadan unutturmadan geleceğe umutla bakmayı öğrendiğimiz zaman yaşamın farkına varırız diye düşünüyorum.
Ağzımızın tadı bozulmasın,birliğimiz dirliğimiz daim olsun.
Sağlıkla kalın.