Ali Korkmaz'ın "İkinci Abdülhamit Han" isimli şiiri...
İkinci Abdülhamit Han
Yaratan bir şey dilerse, hangi güç karşısında durur
Küçük yaşta kaldı öksüz, yalnızlık gönlündeki sürur
Mükemmel akla sahipti, öğrendiği ilimse şuur
Padişahlık nasip oldu, ecdadının ruhunda gurur
Devleti Âli zordaydı, soğukkanlı hareket etti
Keşmekeş bir ortam vardı, zekâsıyla hepsine yetti
İsyankârlar ocağını, ziyarete giden cüretti
Her sorunla ilgilendi, usanmadan çözüm üretti
Düşmanları düşünmeden, kurulan tuzaklara zehir
Devlet işlerinde dakik, sorunları eylemez tehir
İslam selameti için, hayata su taşıyan nehir
Sevk ve idare eyledin, İstanbul Cihan’a baş şehir
Tereddüt, korku bulunmaz şecaat dolaştı kanında
Ahlak, yüreğinde takva, eğlenceye yer yok yanında
Zor şartların padişahı, başa geçtin tam zamanında
Haram bir lokma yemedin, günah bulunmaz mizanında
Türk olmaktan gurur duydu, Türklük kültürüyle bezendi
Tehdide aldırış etmez, ihanet edeni ezendi
Bir yerden bela gelmeden, engin düşünceyle sezendi
Görevinin başındayken, abdestli olarak gezendi
Yanında yaşamış olsam, can pahasına savunurdum
Aleyhinde konuşanı, kızgın ateşte kavururdum
Fesat çıkarana inat, Abdülhamit safında dururdum
Mükemmel bir şahsiyettin, seninle güzelleşti yurdum
Her şeyin bir sonu vardır, senin de yazılmış kaderin
Kadere rıza gösterdin, hesap düşündün derin derin
Derdin, milletti, ümmetti, dava için yandı ciğerin
Devlet malını yemedin, İstanbul, kabri şerif yerin
Osmanlıyı hançerleyen, hani özgürlüğünüz, yalan
Haçlılar dost muymuş size, ar, namus, edep oldu talan
Hem Halifeydi, hem Sultan, dedirtmedi dostuna aman
Allah, rahmet etsin sana, ya ikinci ABDÜLHAMİT HAN.
Ali KORKMAZ
