Ali Korkmaz, "Hak Dostu"nu kaleme aldı.
Hak Dostu
Resululah hayattayken göremeden iman etti
Aldığı her nefesinde yüce Allah’ı zikretti
Muhammedi görebilmek kalbini yakan hasretti
Anne sözünü dinlemek Veysel için saadetti
Peygamberin kokusunu esen rüzgârdan alırdı
Deve sürüsünü güdüp hep fakirleri kayırdı
Hayvanlar çok süt verirdi, vadi sanki bir çayırdı
Emanet olan develer gün boyunca yayılırdı
Annesinden izin aldı çölleri aşarak geldi
Peygamber evde değildi, o an gözyaşları seldi
Ahdine vefa eyledi acı ciğerini deldi
Valideyi memnun etmek hayatındaki emeldi
Musa Resulün komşusu annesine bakan kasap
Annesiyle ilgilenen Veysel’de işte o hesap
Çok istemesine rağmen diyemedik ona ashap
Veysel Karani denildi sana atfedilen lakap
Ömer halife seçildi, Veysel misafir olmuştu
Habiballah ümmetine nasihatte bulunmuştu
Veysel’den dua isteyin, hadisinde duyurmuştu
Medine’den göç eyleyip Kufe’ye varınca durmuştu
Kufe şehrinde yaşarken kimsesiz kendi halinde
Allah ve Resul sevgisi hem zikrinde hem dilinde
Orada da tanınınca durmadı gurbet ilinde
Çekip gitti uzaklara bilinmez diyar elinde
Ali halife olunca Muaviye başkaldırdı
Veysel Ali’nin yanında, İslam ordusu saldırdı
Sıffinde şehit olunca sevenlerini yandırdı
Peygamberin ümmetine ismini aşk’la andırdı
Resulullah’ın hırkası ondan armağan hazine
Hırkaya nankörlük eden, dursun gözüne dizine
Tabiinin sancaktarı, muhtacız senin izine
Hak dostu gibi gidelim bizde düzine düzine…
Ali KORKMAZ
